Σεμινάρια Εκπαίδευσης με τίτλο: «Το ψυχολογικό υπόβαθρο της υπερκατανάλωσης»

Σας ενημερώνουμε σχετικά με την έναρξη των σεμιναρίων εκπαίδευσης με τίτλο, «Το ψυχολογικό υπόβαθρο της υπερκατανάλωσης» και σας παραθέτουμε το πρόγραμμα συνεδριών. Οι συναντήσεις θα γίνονται κάθε 1^η εργάσιμη Τετάρτη του μήνα στις 20:30, με διάρκεια 2 εκπαιδευτικών ωρών, στη Βιοκλινική Θεσσαλονίκης (πρώην Κλινική Γαληνός). Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας λόγω περιορισμένων θέσεων. Το κόστος συμμετοχής είναι 20 ευρώ για κάθε συνάντηση ή 130 ευρώ και για τις οκτώ συναντήσεις. Παρακαλούμε, δηλώστε συμμετοχή έως τη Δευτέρα 31/10, για το πρώτο σεμινάριο, και μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα, για κάθε επόμενο στα τηλέφωνα 2310346886, 6977457979.

 H σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων δεν είναι ομάδα ψυχοθεραπείας, αλλά ενημέρωσης και εκμάθησης συμπεριφορών. Στόχος της είναι να βοηθήσει το άτομο να εντοπίσει τις συνθήκες, υπό τις οποίες εκδηλώνει υπερκατανάλωση και να εντοπίσει τις απαισιόδοξες σκέψεις του που τον κρατούν εγκλωβισμένο σε ένα φαύλο κύκλο.

Η βασική θεματολογία που αναλύεται στα σεμινάρια αυτά, περιλαμβάνει:

1.                   Τετάρτη 2/11/2011

Αυτοφροντίδα και Διατροφή. Πως οι σκέψεις σχετικά με το βάρος μας και την εικόνα μας επηρεάζουν την κατανάλωση.

2.                   Τετάρτη 7/12/2011

Κίνητρα για αλλαγή. Πώς να αναπτύξουμε τα κίνητρά μας για αλλαγή.

3.                   Τετάρτη 11/1/2012

Διατροφή παιδιών και εφήβων. Τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων διατροφής ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα του παιδιού.

4.                   Τετάρτη 1/2/2012

Συναισθηματική υπερφαγία. Ο φαύλος κύκλος των ενοχών στην υπερκατανάλωση.

5.                   Τετάρτη 7/3/2012

Συναισθηματική υπερφαγία. Πόσο εύκολο είναι να καταπιούμε τον θυμό μας;

6.                   Τετάρτη 4/4/2012

Ο ρόλος των σκέψεων στην υπερφαγία και πώς να τις ελέγξουμε.

7.                   Τετάρτη 2/5/2012

Αποδεχόμενοι τα κιλά μας και αντιμετωπίζοντας την κριτική των άλλων. Η σχέση της κατανάλωσης με την οριοθέτηση.

8.                   Τετάρτη 6/6/2012

Εικόνα σώματος και αυτοεκτίμηση. Πως βιώνουμε τον εαυτό μας σε διαφορετικά κιλά.

                                        Με φιλικούς χαιρετισμούς 

                                        Νικολίνα Δανιηλίδου 

                                        MSc στην Ψυχολογία της Υγείας

                                        Εξειδίκευση στις Διατροφικές Διαταραχές,

                                                                    

                                                                     visit me at www.daniilidou.gr

ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

Οι Έλληνες καπνιστές αγγίζουν το ποσοστό του 40%, με υψηλότερα τα ποσοστά στις νεότερες ηλικίες (13 - 17 ετών). Ωστόσο, 2 στους 3 καθημερινούς καπνιστές δηλώνουν ότι επιθυμούν ή σκέπτονται να κόψουν το κάπνισμα. Παρόλα αυτά, μόνο 1 στους 7  τα καταφέρνει χωρίς ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια από ειδικούς.

                               

Στόχοι της ομάδας:

     Η ενδυνάμωση των κινήτρων ως προς τη διακοπή του καπνίσματος

     Η εκμάθηση τεχνικών στον έλεγχο της παρόρμησης

     Η αντιμετώπιση της Συμπεριφορικής και της Σωματικής εξάρτησης

     Η πρόληψη της υποτροπής

Η δυναμική που αναπτύσσεται στην ομάδα βοηθάει τους συμμετέχοντες να:

• Αναγνωρίσουν τους λόγους που τους ωθούν στο κάπνισμα,

• Μοιραστούν τις δυσκολίες που προκύπτουν στην προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος, αλλά και να ανακαλύψουν τρόπους αντιμετώπισης,

• Μάθουν τρόπους πρόληψης της υποτροπής και να διατηρήσουν τη νέα συμπεριφορά. 

Σχετικά με την Ομάδα Διακοπής Καπνίσματος -     Συχνότητα: 1 φορά εβδομαδιαίως -     Συμμετέχοντες: 8 - 10 άτομα -     Διάρκεια: 12 συνεδρίες (3 μήνες) -     Απευθύνεται: Σε ενήλικες άνδρες και γυναίκες που επιθυμούν να διακόψουν το κάπνισμα -     Αποτελεί εφικτή και εφαρμόσιμη μέθοδο από πολλούς καπνιστές -    Έχει μικρό κόστος -     Απαιτεί σχετικά λίγο χρόνο Οι ομάδες πραγματοποιούνται σε συνεργασία με Πνευμονολόγους, για όποιον χρειάζεται φαρμακευτική βοήθεια.

Για τη συμμετοχή σας στην ομάδα, επικοινωνήστε με την Ψυχολόγο Υγείας, Δανιηλίδου Νικολίνα στα Τηλ.: 2310 346886, 6977457979.

Μητροπόλεως 69, Θεσσαλονίκη 

Τηλ.: 2310 346 886, Κιν.: 6977 45 79 79 

www.daniilidou.gr

                   

Πότε το παιδί χρειάζεται Ψυχολόγο;

Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου, Συμβουλευτική Ψυχολόγος Παίδων & Ενηλίκων, Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Παιδιών – Εφήβων, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Κάθε παιδί, ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης στο οποίο βρίσκεται, μπορεί να αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες, τις οποίες πολύ συχνά αδυνατεί να ξεπεράσει μόνο του. Τις περισσότερες φορές δε μπορεί να κατανοήσει από πού προήλθαν. Συχνά ο γονέας στην προσπάθειά του να βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει καινούριες και δύσκολες καταστάσεις αλλά και να ενημερωθεί για το αν ακολουθεί το σωστό δρόμο στην ανατροφή του παιδιού του, αναζητάει τη συνδρομή ενός ψυχολόγου. Ο ψυχολόγος, βοηθάει το παιδί/έφηβο, μέσω της ψυχοθεραπείας, να μάθει να αντιμετωπίζει αυτές τις δυσκολίες, να μπορεί να κινητοποιεί τις ικανότητες που διαθέτει, να μαθαίνει να παρατηρεί και να ακούει τις ανάγκες του για να μπορέσει αργότερα να ανακαλύψει τον αληθινό εαυτό του. 

Η ψυχοθεραπεία παιδιών κι εφήβων ασκείται εδώ και πολλά χρόνια από ειδικά εκπαιδευμένους Ψυχολόγους, Παιδοψυχιάτρους και Ψυχοθεραπευτές κι εφαρμόζεται σε παιδιά που αντιμετωπίζουν συναισθηματικά προβλήματα, αναπτυξιακά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς. Αναπόσπαστο κομμάτι της εργασίας του ψυχολόγου με παιδιά κι εφήβους είναι η συνεργασία με τους γονείς ή και τους δασκάλους του παιδιού. Όπως αναφέρει ο Τσιάντης (2000), η Margaret Rustin (1999) προτείνει 4 κύριες κατηγορίες συνεργασίας που επιχειρούνται με γονείς παιδιών τα οποία υποβάλλονται σε βραχεία ή μακροχρόνια θεραπεία:

1. Υποστηρικτική θεραπεία γονέων με πρωταρχικό σκοπό την προστασία και τη διατήρηση της θεραπείας του παιδιού. 
2. Εργασία με τους γονείς ώστε να λάβουν οι ίδιοι υποστήριξη στη γονεϊκή τους λειτουργία, δηλαδή με γονείς που έχουν ανάγκη από βοήθεια για να κατανοήσουν τη συμπεριφορά και τις σχέσεις των παιδιών τους, και/ή γονείς που προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε μεγάλου βαθμού άγχος που οφείλεται σε ποικίλες διαφορετικές περιστάσεις. 
3. Εργασία με γονείς όπου η εστίαση γίνεται στην αλλαγή της λειτουργικότητας της οικογένειας και η οποία ενδεχομένως περιλαμβάνει θεραπεία του ζευγαριού, της οικογένειας ή ατομική θεραπεία πάνω στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. 
4. Ατομική ψυχοθεραπεία για τον έναν ή και τους δυο γονείς, έστω κι αν η αρχική παραπομπή προερχόταν από μια ανησυχία για το παιδί.

Σε έναν ψυχολόγο μπορεί να απευθυνθεί όποιος αντιμετωπίζει συναισθηματικές δυσκολίες ή κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, χωρίς αυτό να ανάγεται αναγκαστικά στη σφαίρα της ψυχικής διαταραχής. Σήμερα, όλο και περισσότεροι ευαισθητοποιημένοι γονείς αναζητούν τη βοήθεια ενός ψυχολόγου χωρίς ταμπού και δισταγμούς. Με μόνη σκέψη στο μυαλό τους να βοηθήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα παιδιά τους. Πιο αναλυτικά, οι γονείς αναζητούν τη βοήθεια ενός ψυχολόγου όταν το παιδί ή ο έφηβος:

• Παρουσιάζει επιθετική, παραβατική ή αντιδραστική συμπεριφορά στο σχολείο ή το σπίτι 
• Μπλέκει σε καυγάδες και χειροδικίες 
• Λέει ψέματα 
• Παρουσιάζει δυσκολίες στη μάθηση, υπερκινητικότητα ή διάσπαση προσοχής 
• Παρουσιάζει αναπτυξιακές δυσκολίες (π.χ. αυτισμός, σύνδρομο Asperger) 
• Μοιάζει να αποσύρεται από τις παρέες και να κλείνεται στον εαυτό του 
• Μοιάζει να μην έχει αυτοπεποίθηση 
• Υπάρχει απώλεια αγαπημένου προσώπου (π.χ. θάνατος γονέα, γιαγιάς, παππού) 
• Έχει δυσκολίες στον ύπνο (εφιάλτες, αϋπνίες, υπνηλία) 
• Αντιμετωπίζει διατροφικές διαταραχές (βουλιμία, ανορεξία, παχυσαρκία) 
• Παρουσιάζει βραδινή ενούρηση ή εγκόπριση 
• Έχει να αντιμετωπίσει αλλαγές στο οικογενειακό πλαίσιο (π.χ. διαζύγιο γονιών) 
• Μοιάζει κατηφής, θλιμμένος, λυπημένος 
• Υποφέρει από διάφορες φοβίες ή έντονο άγχος 
• Αναφέρει την αυτοκτονία και το θάνατο 
• Κάνει χρήση τοξικών ουσιών 
• Έχει υποστεί σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική κακοποίηση 
• Όταν οι ίδιοι οι γονείς χρειάζονται συμβουλευτική στήριξη και καθοδήγηση (π.χ. για θέματα αδελφικής ζήλιας, ανυπακοής, υιοθεσίας, κτλ) 

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε ότι αρκετές από τις παραπάνω συμπεριφορές είναι αναμενόμενες, άρα και φυσιολογικές μέχρι κάποιες συγκεκριμένες ηλικίες. Σε άλλες περιπτώσεις δεν αποκλείεται το παιδί να παρουσιάζει παλινδρόμηση σε προηγούμενα εξελικτικά στάδια. Σε κάθε περίπτωση, όταν παρατηρούνται περίεργες και ξαφνικές αλλαγές στη συμπεριφορά ενός παιδιού, είναι χρήσιμο να συμβουλεύεστε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.   

Βιβλιογραφία

Τσιάντης, Γ. (2000). Εργασία με τους γονείς: Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία με παιδιά και εφήβους. Αθήνα: Καστανιώτη.

Rustin, M. (1999). The place of consultation with parents and therapy of parents in child psychotherapy practice. Στο M. Lanyado & A. Horne (eds), Handbook of Child & Adolescent Psychotherapy: Psychoanalytic Approaches. London: Routledge.

Δημοσιεύτηκε στο http://www.dromostherapeia.gr

στις 7 Οκτωβρίου 2011